ΜεΡΑ 25. Κείμενο ανάλυσης και στρατηγικής για την κρίσιμη συγκυρία που διανύουμε.

 

Μετά από μια συμμετοχική δημοκρατική διαδικασία, σε εφαρμογή των διατάξεων του καταστατικού μας, και αφού ελήφθησαν παρατηρήσεις από τις συνελεύσεις μελών σε όλη την Ελλάδα, που τοποθετήθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα επί της εισήγησης της Πολιτικής Γραμματείας , τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής συνεδρίασαν την Κυριακή και μετά από διεξοδικό διάλογο και επεξεργασία, κατέληξαν στην παρακάτω απόφαση που αποτελεί βασικό κείμενο ανάλυσης και στρατηγικής για την κρίσιμη συγκυρία που διανύουμε: Προοίμιο: Μαθήματα από τη διεθνή εμπειρία Αυτό που βλέπουμε σε ολόκληρη την Ατλαντική Δύση είναι η νίκη της τρόικας ή αλλιώς του φιλελεύθερου κατεστημένου– που αποδεικνύεται από την πλήρη αφομοίωση των κραδασμών που έφεραν στο σύστημα οι απανωτές κρίσεις του 2008. Όλες οι εκφάνσεις της προοδευτικής αντίδρασης στον συστημικό καπιταλισμό (το Occupy Wall Street, οι Indignados, οι Αγανακτισμένοι, η Ελληνική Άνοιξη, η αναρρίχηση του Jeremy Corbyn στην ηγεσία των Εργατικών, η Πολιτική Επανάσταση του Bernie Sanders) είτε καταργήθηκαν είτε ενσωματώθηκαν στο σύστημα. Πιο συγκεκριμένα: Στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρακολουθούμε το θρίαμβο της τροϊκανής προπαγάνδας. Ενώ βλέπουμε τις ίδιες αστοχίες, τις ίδιες αποτυχίες με το 2010-11, το αφήγημα του κατεστημένου θριαμβεύει επικοινωνιακά: “Υπέρβαση του σκοπέλου του Brexit” “Αντιμετώπιση της ανόδου της Ακροδεξιάς”, “Τέλος της λιτότητας”, “Χαμιλτονιανή Στιγμή με το Ταμείο Ανάκαμψης”, “Πράσινη Συμφωνία”. Τίποτα από αυτά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα: - Σε πολιτικό επίπεδο οι φυγόκεντρες δυνάμεις του Brexit γιγαντώνονται με την αποδόμηση της Ανατολικής Ευρώπης και τις ανισορροπίες Νότου-Βορρά, η ακροδεξιά ανεβαίνει παντού και το πιο ενδιαφέρον και ανατριχιαστικό ταυτόχρονα, είναι ότι δεν χρειάζεται οι ακροδεξιοί να γίνουν κυβέρνηση, μιας και τα προγράμματά τους έχουν γίνει κομμάτι των κεντροδεξιών κυβερνήσεων. - Σε οικονομικό επίπεδο το Ταμείο Ανάκαμψης σκότωσε το ευρωομόλογο (και μαζί με αυτό την ελπίδα ομοσπονδοποίησης) και εγγυάται νέο τσουνάμι λιτότητας μόλις ο γερμανικός προϋπολογισμός ισοσκελιστεί. - Στον αντίποδα, η ευρωπαϊκή αριστερά έχει αυτοκαταργηθεί συνειδητά, όπως έλεγε το DiEM25 και πριν τις ευρωεκλογές. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά είχε απευθυνθεί και στο DiEM25 για κοινή κάθοδο στις εκλογές. Όπως επισημαίναμε τότε, η αποτυχία ήταν προδιαγεγραμμένη λόγω ασύμβατων πολιτικών: Πως μπορούσαν να συνυπάρχουν για παράδειγμα ο Μελανσόν που ήθελε να βγάλει τη Γαλλία από την ΕΕ με τον Τσίπρα του ναι σε όλα στην τρόικα; - Αντίθετα η τρόικα και οι φασίστες είναι συνεπείς σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης: Είτε η Le Pen, είτε ο Βορίδη, είτε ο Orban, είναι όλοι εναντίον των προσφύγων, τους θεωρούν λαθροεισβολείς. Είναι όλοι υπέρ του αυταρχισμού. Έχουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Ομοίως και η τρόικα. Είτε ένας τραπεζίτης του Davos, είτε ένας τραπεζίτης φίλος του Στουρνάρα, μία απάντηση θα δώσουν, όποιο ερώτημα και να τους τεθεί. Αντί για την Ενότητα και Συνέπεια που απαιτούνταν και απαιτείται για να αντιμετωπιστεί αυτός ο διπλός αντίπαλος, η GUE επέλεξε την Συγκυριακή Ενότητα - Αχταρμά και αυτός είναι ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Αριστερά εξαφανίζεται. - Η Ευρωπαϊκή Αριστερά και οι Πράσινοι αντέδρασαν με μίσος στο κοινό πρόγραμμα, στη Νέα Πράσινη Συμφωνία για την Ευρώπη, στην ενότητα & συνέπεια, επειδή ερχόταν σε σύγκρουση με την γραφειοκρατική διαδικασία και την διανομή ευρωπαϊκών κονδυλίων. Το μόνο στο οποίο απέβλεπαν από πιθανή συνεργασία μαζί μας ήταν η αφομοίωση μονάδων του DiEM25 και ο σφετερισμός της αποδοχής που είχαμε σε νέους που δεν θέλουν ούτε να ακούσουν περί κομματικής Αριστεράς. Αυτό αξίζει να μας γίνει μάθημα για την Ελλάδα. Στις ΗΠΑ από την άλλη, είχαμε το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα στις εκλογές. - Δεδομένου ότι ο Σάντερς, που θα ήταν η δική μας επιλογή, αποκλείστηκε από το ίδιο το Δημοκρατικό Κόμμα, το καλύτερο αποτέλεσμα θα ήταν μία συντριπτική νίκη του Biden με μεγάλη αύξηση του αριθμού εδρών τόσο στη Βουλή των Αντιπροσώπων, όσο και στη Γερουσία. - Η δεύτερη καλύτερη εξέλιξη θα ήταν μία νίκη Trump και η χειρότερη δυνατή εξέλιξη ήταν αυτή που είχαμε. Γιατί μια νίκη Trump ουσιαστικά θα καταργούσε την δυνατότητα του «Τραμπισμού» να ελέγχει τους ρεπουμπλικάνους. Θα εισέπραττε δηλαδή το ρεπουμπλικανικό κόμμα το κόστος της μεγάλης ύφεσης των επόμενων δύο ετών λόγω πανδημίας. - Αυτό που τελικά συνέβη είναι πως η ισχνή νίκη του Biden, χωρίς να ελέγχει τη Γερουσία, ουσιαστικά του δίνει το δικαίωμα να απελευθερωθεί από την αμερικανική αριστερά που τον εξέλεξε. - Εν αντιθέσει με την περίπτωση της Χίλαρι Κλίντον, οι συνοδοιπόροι μας έκαναν καμπάνια υπέρ του Μπάιντεν ,δηλαδή εναντίον του Τραμπ. Αντίστοιχα, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ο Roosevelt χρειάστηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο New Deal. Ήταν αυτοί που βγήκαν στους δρόμους, οργάνωσαν τους εργαζόμενους υπέρ του New Deal του Roosevelt. - Ο Roosevelt όμως ήθελε το New Deal. Και αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά με τον Biden, ο οποίος ποτέ δεν ήθελε ούτε Πράσινη συμφωνία, ούτε επέκταση της Δημόσιας Υγείας, γι’ αυτό, παρότι εξελέγη από την Αμερικανική Αριστερά, ψάχνει τον τρόπο να τη βάλει στο περιθώριο. Και φαίνεται να τον έχει βρει. - Όπως συνέβη και στην Ευρώπη, η άνοδος της πρωτοφασιστικής δεξιάς ενίσχυσε το μεγαλοεπιχειρηματικό κατεστημένο (Big Tech, Wall Street & Military-Industrial, Medical-Industrial Complex) , το οποίο πήρε πίσω τα ηνία του Λευκού Οίκου, την ώρα που απελευθερώνεται από τα βαρίδια της Αριστεράς. Το δε επόμενο χρονικό διάστημα θα επιχειρήσει επισείοντας τον μπαμπούλα της ακροδεξιάς να περιθωριοποιήσει εντελώς την Αριστερά. Το μάθημα για μας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα από την Αμερικανική Αριστερά είναι το μεγάλο λάθος του συνοδοιπόρου Sanders το 2016 – μετά τον αποκλεισμό του από το ίδιο το Δημοκρατικό Κόμμα – να μη δημιουργήσει τρίτο Κόμμα. Κάτι που έδωσε τη δυνατότητα στον Biden να περιθωριοποιήσει την Αριστερά, η οποία τον εξέλεξε. Κείμενο απόφασης: Η 17η Νοέμβρη του 2020 ως Σημείο Καμπής Προεκλογικά, το ΜέΡΑ25 προειδοποιούσε ότι η εφαρμογή από τη Νέα Δημοκρατία των μνημονιακών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ θα απαιτήσει, και μάλιστα στο όνομα του φιλελευθερισμού, ολοένα αυξανόμενες δόσεις αυταρχισμού. Στο όνομα των «αποτελεσματικής» λειτουργίας της αγοράς και της «εκκαθάρισης» μη βιώσιμων χρεών, στοχοποιήθηκαν τα σπίτια και τα μαγαζιά 600 χιλιάδων οικογενειών. Αυτή η λεηλασία των ιδιωτικών περιουσιών προδιεγράφη, βέβαια, από το 3ο και το 4ο Μνημόνιο - αρχικά τον Οκτώβρη του 2015 και, σε δεύτερη φάση, το καλοκαίρι του 2018. Λόγω των σημαντικών προσόδων που θα απέφερε, αποτέλεσε τη βάση για την «αναβάθμιση» της ελληνικής οικονομίας από τους «επενδυτές», δηλαδή από την αρπακτική ξένη και εγχώρια ολιγαρχία. Βέβαια, για να υλοποιηθεί αυτή η «μεταβίβαση» πλούτου, έπρεπε πρώτα να καμφθεί κάθε σοβαρή κοινωνική αντίσταση. Τα θεμέλια για την καταστολή τα έβαλε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με το ιδιώνυμο για τους διαδηλωτές εναντίον των πλειστηριασμών και την ηλεκτρονική πλατφόρμα για πλειστηριασμούς. Ήταν μόνο η αρχή. Η επιλογή Μητσοτάκη να ξεκινήσει το νομοθετικό έργο με την κατάργηση του ασύλου, και να βιαστεί να στείλει τα ΜΑΤ στo ΟΠΑ (πρ.ΑΣΟΕΕ), πέραν της σηματοδότησης στο συντηρητικό του ακροατήριο της «επιστροφής της Δεξιάς», εντασσόταν στο σχέδιο ανάπτυξης των κατασταλτικών μηχανισμών που ήταν απαραίτητοι στην βίαιη αναδιανομή ιδιωτικών περιουσιών από τους ανίσχυρους στους ολιγάρχες. Η πανδημία ήρθε «κουτί» σε αυτό το «επιτελικό» σχέδιο. Δίνοντας εξαιρετικό πρόσχημα (όπως και παγκοσμίως) για αναστολή θεμελιωδών πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, επέτρεψε στην κυβέρνηση να επιταχύνει τόσο το νομοθετικό υπόβαθρο της λεηλασίας (π.χ. τον Πτωχευτικό Νόμο που εμπέδωσε τον νόμο «Ηρακλής»), του εργασιακού Μεσαίωνα (πχ επερχόμενος νόμος Βρούτση) ,της περιβαλλοντικής καταστροφής (πχ. νόμος Χατζηδάκη) και της υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης (πχ νομοσχέδια Κεραμέως) όσο και την ανάπτυξη της καταστολής (από την ψήφιση του περιορισμού των διαδηλώσεων έως το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της 17 Νοέμβρη 2020). Η εξωγενής φύση της κρίσης (δηλαδή το γεγονός ότι ο ιός, όπως ένας μετεωρίτης, ήρθε εκτός του συστήματος εξουσίας), μαζί με την εξαγορά των ΜΜΕ, την αδυναμία του Μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ να την αντιπολιτευτεί, και το γρήγορο πρώτο lockdown, θωράκισε την κυβέρνηση από την οργή της πλειοψηφίας. Έτσι, η κυβέρνηση προχώρησε ακάθεκτη στην επιτάχυνση της επιβολής του αρχικού αντιλαϊκού της σχεδίου. Από την μια εργαλειοποιούσαν τους επιστήμονες, βγάζοντας τον συμπαθή «Σωτήρη» να διαβάζει τον κατάλογο των θυμάτων και να συμπάσχει με τα θύματα της πανδημίας, ενώ, από την άλλη, την ίδια στιγμή, αρνούνταν πεισματικά να επενδύσουν στη δημόσια υγεία ώστε, υπό το μαύρο σύννεφο της πανδημίας, να επενδύουν μαζικά: (Α) στην μεταβίβαση δημόσιου & ιδιωτικού πλούτου στους πολύ λίγους και (Β) στην συνθηκολόγηση της κοινωνίας σε μορφές καταστολής που θυμίζουν το μετεμφυλιακό κράτος στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Λόγω δεσμεύσεων στους ιδιώτες της υγείας, η κυβέρνηση επέλεξε συνειδητά ούτε να δημιουργήσει ένα δημόσιο σύστημα μαζικών τεστ ούτε να ενισχύσει το ΕΣΥ με μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Αποτέλεσμα ήταν η κυβέρνηση να χάσει τον έλεγχο της πανδημίας. Πως αντέδρασαν; Αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη μέσα από την πόλωση και τον διχασμό που προκαλεί η ακύρωση βασικών συνταγματικών δικαιωμάτων. Η αποτυχία στον χειρισμό της πανδημίας, με άλλα λόγια, ενίσχυσε τον αυταρχισμό ως μέσο αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Ταυτόχρονα, η ΝΔ θέλει να καταγάγει ιστορική ιδεολογική νίκη ενάντια στην Αριστερά, αναιρώντας αυτό που επιφανή στελέχη της έχουν χαρακτηρίσει «ιδεολογική ηγεμονία της» από τη Μεταπολίτευση έως τώρα. Η “ιδεολογική ηγεμονία” αυτή από τη Δικτατορία έως και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία σηματοδοτούσε μια παράδοση αγώνων και αντίστασης. Μετά τη συνθηκολόγηση του 2015, οι αξίες και η ηθική της Αριστεράς, που αρχικά εξέφραζε και μετέπειτα εγκατέλειψε ο ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκαν για άλλη μία φορά στο στόχαστρο της δεξιάς και αυτό που επικράτησε ήταν το «όλοι είναι ίδιοι . Ένα από τα βασικά προεκλογικά προτάγματα της ΝΔ ήταν το «νόμος και τάξη», βάσει του οποίου εξασφάλισε εκλογική συσπείρωση και επιρροή. Πάνω σε αυτό επιχειρεί να δομήσει τη δικιά της ιδεολογική ηγεμονία, όπως φαίνεται από τη στοχευμένη και συστηματική καταστολή που έχει επιβάλλει μετατρέποντας ουσιαστικά τους Κρατικούς Κατασταλτικούς Μηχανισμούς (π.χ. αστυνομία) σε Ιδεολογικούς. Στο πιο πάνω πλαίσιο, η 17 Νοέμβρη 2020 θα μείνει, δυστυχώς, στην Ιστορία ως σημαντική καμπή. Το τηλεφώνημα Χρυσοχοΐδη, με το οποίο προανήγγειλε στο Γραμματέα του ΜέΡΑ25 την αστυνομική βία επί βουλευτών μας, άλλαξε το μεταπολιτευτικό σκηνικό προειδοποιώντας μας ότι η κυβέρνηση επέλεξε συνειδητά να βάλει στον γύψο το Άρθρο 62 του Συντάγματος , το οποίο εξασφαλίζει ότι οι βουλευτές δεν περιορίζονται από την εκτελεστική εξουσία ή την αστυνομία. Προφανώς, το ζητούμενο για την κυβέρνηση ήταν ένα: Να επιβάλουν στην κοινή γνώμη ως τετελεσμένο το δικαίωμά τους να αναστέλλουν κατά το δοκούν την συνταγματική τάξη – να κατοχυρώσουν, δηλαδή, το δικαίωμά τους να αποφασίζουν και να διατάζουν. Γιατί, αν κατάφερναν να υπαγορεύσουν σε βουλευτές, στους οποίους το Σύνταγμα εξασφαλίζει πλήρη ελευθερία μετακίνησης, τί ώρα θα πάνε και που, δεν θα τους εμποδίζει τίποτα να μαντρώνουν όποιους πολίτες θέλουν, όπου θέλουν, όποτε θέλουν. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την κυβέρνηση να παγιωθεί αυτό το τετελεσμένο ώστε να συνεχίσει να νομοθετεί ,άσχετα με τον κορονοϊό νομοσχέδια, υπέρ της ολιγαρχίας, χωρίς να μπορεί να υπάρξει η συνταγματικά κατοχυρωμένη δυνατότητα του λαού να εκφράζει την αντίθεσή του με κινητοποιήσεις. Το ότι αυτή η κυβέρνηση θέλει να παγιώσει αυτή την εκτροπή επιβεβαιώθηκε και τις μέρες που ακολούθησαν το Πολυτεχνείο με την εισαγγελική έρευνα κατά τριών πολιτικών αρχηγών, τη στοχοποίηση και άθλια δίωξη της βουλεύτριας του ΜέΡΑ25 Αγγελικής Αδαμοπούλου και τη σύλληψη των φεμινιστριών κατά την ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών. Υπό αυτό το πρίσμα, η επιλογή του ΜέΡΑ25 με συμβολική πορεία επτά βουλευτών, τηρώντας όλα τα μέτρα υγειονομικής προφύλαξης να τιμηθεί η θυσία και η μνήμη του Πολυτεχνείου ήταν μια υψηλού συμβολισμού πράξη αντίστασης στην συνταγματική εκτροπή. Η αγωνιστική επιμονή της Σοφίας Σακοράφα και του Κρίτωνα Αρσένη, με την οποία κατάφεραν να ολοκληρώσουν, τελικά, την πορεία από το Πολυτεχνείο έως και την Αμερικανική Πρεσβεία, απέδειξε πως ένα μικρό κόμμα μπορεί να συμβάλλει πρωτοπόρα σε μια μεγάλη πορεία ανάσχεσης της εκτροπής που επιχειρεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Στην πορεία αυτή αντιμετωπίζουμε μια ιδιαίτερη δυσκολία. Σε μια “κανονική” κοινωνία, η κυβέρνηση θα ήταν σήμερα απολογούμενη με την πλάτη στον τοίχο, ανίκανη να εξηγήσει την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του δεύτερου αναμενόμενου κύματος πανδημίας, δεδομένου ότι όλοι γνωρίζουν ότι δεν στήριξε το ΕΣΥ, δεν δημιούργησε το απαραίτητο δημόσιο σύστημα μαζικών τεστ, άνοιξε αλόγιστα τη χώρα στον τουρισμό, άφησε τον κόσμο να στοιβάζεται στα μέσα μεταφοράς κλπ. Κι όμως: Με τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα να τους αγιοποιούν, καταφέρνουν να περνούν την γραμμή της επίθεσης εναντίον του ΜέΡΑ25 κάνοντας χρήση ασύστολων ψεμάτων, διαστρεβλώνοντας όλες τις αλήθειες, και επιτιθέμενοι με λογική παρακράτους του 1960 σε όποια αντίσταση προκαλεί η καταστολή τους. Πριν σχεδιάσουμε τα δικά μας επόμενα βήματα, έχει σημασία να μην πέσουμε στην παγίδα της αυταρέσκειας. Είναι ίσως μειοψηφία εκείνοι που ασπάζονται τον δικό μας αποτροπιασμό με αυτά που κάνουν Μητσοτάκης και Χρυσοχοΐδης. Η κυβέρνηση φαίνεται να απευθύνεται σε ένα υπολογίσιμο κομμάτι της κοινωνίας. Ένα κομμάτι πέραν του ποσοστού των πολιτών που συγκαταλέγονται στην σκληρή Δεξιά, που θα ήθελαν περισσότερη βία εναντίον των βουλευτών του ΜέΡΑ25 και του ΚΚΕ. Ένα κομμάτι της κοινωνίας που υποφέρει από την επιδρομή της ολιγαρχίας,όμως δεν διανοείται να κατέβει στους δρόμους να διαδηλώσει, έχει καταλήξει να βλέπει παθητικά έως και να θεωρεί φυσιολογική την καταστολή ακόμα και εναντίον βουλευτών. Παρόλο τον τρόμο και την τακτική της δεξιάς να μας στοχοποιεί δεν φοβόμαστε να είμαστε απέναντι, διαμορφώνοντας μια πολιτική δυναμικής υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών, χωρίς να δίνουμε όμως ερείσματα για να μας κατηγορούν για την δική τους αποτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Στα ψευτοδιλήμματα τύπου ασφάλεια ή ελευθερία, απαντάμε με την ρήση του Βενιαμίν Φραγκλίνου Όποιος θυσιάζει την ελευθερία του για την ασφάλειά του, δεν αξίζει ούτε την ελευθερία ούτε την ασφάλεια. Ειδικά για το ζήτημα της πανδημίας αξίζει να αναφέρουμε ότι ο επιστημονικός διάλογος υπό την απόλυτη κυβερνητική κηδεμόνευση -όπως γίνεται μέχρι τώρα- δεν μπορεί ούτε αποδοτικός αλλά ούτε καν επιστημονικός να είναι, χειροτερεύοντας έτσι την θέση και την υγεία των πολιτών. Για το ξεπέρασμα της υγειονομικής κρίσης, το μόνο που δεν χρειάζεται η χώρα μας είναι οι προκαθορισμένες συζητήσεις σε στεγανά δωμάτια βάσει της μεσσιανικής αντίληψης της ΝΔ για τη λήψη αποφάσεων. Το να ανοίξουν τα δεδομένα της επιτροπής στην επιστημονική κοινότητα ,τους επαγγελματικούς, τοπικούς και πολιτικούς φορείς, θα βοηθήσει και την αντιμετώπιση της πανδημίας και να σταματήσει η καταπάτηση των θεμελιωδών ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων με ορισμένα οριζόντια μέτρα που δεν έχουν επιστημονική βάση αλλά αμιγώς κατασταλτικό και καταστροφικό για τις τοπικές κοινωνίες χαρακτήρα. Περιληπτικά, βρισκόμαστε σε σταυροδρόμι. Είμαστε στα πολύ αρχικά στάδια της νέας φάσης ταξικής πάλης που φέρνει η εφαρμογή του 5ο Μνημονίου από το οποίο η εγχώρια ολιγαρχία έχει πολλά να κερδίσει, αντίθετα με προηγούμενα Μνημόνια ο σκοπός των οποίων ήταν η διάσωση των γαλλο-γερμανικών τραπεζών και η διατήρηση της εξουσίας της τρόικας εσωτερικού. Η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο του Μνημονιακού Τόξου το οποίο, σήμερα, ενισχύεται τα μέγιστα από την πανδημία και τους μηχανισμούς καταστολής που αυτή διευκολύνει. Σε αυτές τις συνθήκες, τα επόμενά μας βήματα θα πρέπει να έχουν τρεις στόχους: - Αποτελεσματική αντίσταση στην δημοκρατική και συνταγματική εκτροπή. - Αποκάλυψη της πραγματικότητας σε συνδυασμό με προτάσεις πολιτικής που αποδεικνύουν την ύπαρξη άμεσα εφαρμόσιμων εναλλακτικών πολιτικών. - Και, τέλος, την συνεχή διασύνδεση των αγώνων εδώ στην Ελλάδα με τον διεθνή αγώνα εναντίον της ολιγαρχίας-χωρίς-σύνορα μέσω του DiEM25 και της Προοδευτικής Διεθνούς. Πως αντιστεκόμαστε; Με πέντε τρόπους: Στους δρόμους κι όπου οι πολίτες συνευρίσκονται, όπως π.χ. την 17η Νοέμβρη Στη Βουλή, με προτάσεις νόμου και παρεμβάσεις που ανοίγουν μάτια και καρδιές Θεσμικά, π.χ. η αίτηση ακύρωσης της απαγόρευσης συναθροίσεων στο ΣτΕ. Πασχίζοντας για την παλλαϊκή συστράτευση στη βάση ελάχιστου προγράμματος συγκεκριμένων πολιτικών. Και, τέλος, μέσα από διεθνιστικές δράσεις. Στους δρόμους, τις γειτονιές, στους μαζικούς χώρους, στο διαδίκτυο Μπορεί να είμαστε σχετικά λίγοι, αλλά αυτό δεν μειώνει την αποτελεσματικότητα της παρουσίας μας στους δρόμους κι όπου βρίσκονται οι άνθρωποι. Η 17 Νοέμβρη είναι εξαιρετικό παράδειγμα καθώς 7 βουλευτές στο κέντρο της Αθήνας και ομάδες τριών ατόμων σε 30 διαφορετικά σημεία της χώρας έδωσαν εντυπωσιακό παρόν. Πρέπει να συνεχίσουμε σε αυτή την κατεύθυνση, την ώρα που δουλεύουμε σκληρά για να περνάμε τις θέσεις μας στο διαδίκτυο. Πολύ σύντομα, θα είναι κοντά μας και το Ράδιο ΜέΡΑ το οποίο θα ενισχύσει τις νέες δυνατότητες διαδικτυακού ακτιβισμού και διάδοσης των ιδεών και των προτάσεών μας. Τα κινηματικά επίδικα της αμέσως επόμενης περιόδου είναι κατά προτεραιότητα η άμεση στήριξη της Δημόσιας Υγείας, , η αντίσταση στην εμπέδωση του εργασιακού μεσαίωνα και το μέτωπο ενάντια στους πλειστηριασμούς. Επιδίωξή μας είναι η άμεση αλληλεπίδραση με τα πρωτοβάθμια σωματεία και ο συντονισμός των διαφορετικών κλάδων. Στη Βουλή Οι παρεμβάσεις μας στη Βουλή ποιοτικά ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, κάτι που και οι αντίπαλοί μας αναγνωρίζουν. Από τη μία, «ξεσκεπάζουμε» το Μνημονιακού Τόξο και, από την άλλη, καταθέτουμε σημαντικές, εμπεριστατωμένες προτάσεις πολιτικής που στόχο έχουν να καταδείξουν τί θα μπορούσε να εφαρμοστεί αλλά δεν εφαρμόζεται. Στις επόμενες εβδομάδες, το ΜέΡΑ25 θα καταθέσουμε: (Α) Την ολοκληρωμένη Πρόταση Νόμου μας για την προστασία των πολιτών από την οικονομική πανδημία και τη ολιγαρχική λεηλασία που σχεδιάζουν – μια σύνθετη πρόταση νόμου που αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τα κόκκινα δάνεια, την ρευστότητα των πολλών, την ανάγκη εκκαθάρισης και κρατικοποίησης των τραπεζών, τον τερματισμό της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, φορολογικές απαλλαγές και κουρέματα απαραίτητα για να μειωθούν τα λουκέτα κλπ. (Β) Την απάντησή μας στον Προϋπολογισμό Οπερέτα της κυβέρνησης, ο οποίος δεν αξίζει το χαρτί πάνω στο οποίο τυπώθηκε – ένα πεδίο αντιπαράθεσης προνομιακό για το ΜέΡΑ25, δεδομένου ότι είμασταν το μόνο κόμμα που «έπεσε μέσα» τόσο όσον αφορά τις προβλέψεις μας όσο και τις παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να είναι θεραπευτικές, αλλά οι οποίες δεν έγιναν. Θεσμικές παρεμβάσεις Όταν ο Αρχηγός της ΕΛΑΣ, καθοδηγούμενος από την κυβέρνηση, αποφάσισε και διέταξε τη αντισυνταγματική απαγόρευση των συναθροίσεων, το ΜέΡΑ25 κατέθεσε στο ΣτΕ αίτημα ακύρωσης. Αυτό το κάναμε γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες η Πρόεδρος του ΣτΕ να το αποδεχθεί ήταν μηδενικές (Σημ. η ίδια δικαστής ήταν η εισηγήτρια της απόφασης-κόλαφος ότι τα Μνημόνια δεν παραβίαζαν το Σύνταγμα) με στόχο να δείξουμε ότι το ΜέΡΑ25 σέβεται τους θεσμούς δίνοντάς τους τη δυνατότητα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Δυστυχώς η στάση τους απέδειξε άλλη μια φορά ότι οι κρατικοί θεσμοί λειτουργούν πάντα υπερ των συμφερόντων της ολιγαρχίας, και μόνον οι κοινωνικοί αγώνες, όπως στη δίκη της ΧΑ, μπορούν να εμποδίσουν αυτή την τάση. Η απόρριψη της αίτησής μας παρουσιάστηκε από τα μέσα μαζικής προπαγάνδας ως απόφαση υπέρ της συνταγματικότητας της απαγόρευσης – κάτι που αποτελεί κατάφορο ψέμα. Το ΣτΕ δεν ασχολήθηκε καν με το ερώτημα αυτό αλλά απλά έκρινε ότι δεν θέλει να προκαταλάβει την Ολομέλεια που θα αποφασίσει επί της συνταγματικότητας. Την αντισυνταγματικότητα και την παραβίαση βασικών ελευθεριών μέσα από αυτή την απόφαση θα τις καταδεικνύουμε σε όποιο επίπεδο και όποιο χρόνο χρειαστεί. Σημειώνουμε ότι αυτό το ζήτημα της αντισυνταγματικότητας ή όχι της απαγόρευσης συναθροίσεων δεν σχετίζεται με την παραβίαση του Άρθρου 62 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο η αστυνομία παρανόμησε όταν, την 17η Νοέμβρη, παρεμπόδισε του 7 βουλευτές μας. Στις επόμενες μέρες, οι 7 βουλευτές του ΜέΡΑ25 θα καταθέσουν αναφορά στον Εισαγγελέα για την συνταγματική εκτροπή που έζησαν την 17 Νοέμβρη. Παλλαϊκή συστράτευση Από τον περασμένο Απρίλιο, το ΜέΡΑ25 καλεί όλες και όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους σε παλλαϊκή συστράτευση – όχι γενικά και αόριστα αλλά στη βάση κοινού προγράμματος συγκεκριμένων πολιτικών. Έχει σημασία να κρατήσουμε ψηλά αυτή τη σημαία και να πασχίζουμε να την κρατάμε ορατή. Όταν μας ρωτούν για το αν θα συμμετείχαμε σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απαντάμε κάθετα αρνητικά, στη λογική βάση ότι το ΜέΡΑ25 υπάρχει για να βγάλει τη χώρα από την Χρεοδουλοπαροικία την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι… κατάργησε – παρά το γεγονός ότι την μονιμοποίησε. Σε αυτή την ιδέα αντιπαραβάλλουμε τον κατάλογο με τις κοινές πολιτικές ρήξης με την Χρεοδουλοπαροικία (και, άρα, με τρόικα και ολιγαρχία) πάνω στις οποίες πρέπει να οικοδομηθεί η παλλαϊκή συστράτευση. Πριν την 17 Νοέμβρη, μετά από δική μας πρωτοβουλία επικοινωνίας με το ΚΚΕ, υπογράψαμε κοινό κείμενο, το οποίο αναγκάστηκε να προσυπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, το πεδίο για τέτοια κοινά κείμενα είναι πολύ «στενό» δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τη δυνατότητα, ή την βούληση, να υπογράψει ο,τιδήποτε προδιαθέτει σε ρήξη με τρόικα και ολιγαρχία. Το ΜέΡΑ25 όμως δεν πρέπει να σταματήσει να κάνει κρούσεις σε φορείς και κόμματα για συστράτευση στη βάση μιας ρήξης που θα γίνεται καθημερινά και πιο επίκαιρη καθώς η οικονομική κρίση θα αναδεικνύει τα αδιέξοδα του 5ου Μνημονίου και τον κίνδυνο της ανάδειξης ενός καθεστώτος τύπου Ορμπάν στην Ελλάδα. Διεθνιστική δράση Το χαρμόσυνο νέο είναι ότι η Προοδευτική Διεθνής (PI) δυναμώνει συνεχώς. Η πρώτη της δράση ήταν η μετάβαση 6 κοινοβουλευτικών της εκπροσώπων στην Βολιβία ως παρατηρητών στις εκλογές που ανέτρεψαν την εκεί κοινοβουλευτική δικτατορία. Η δεύτερη δράση μας, ως PI, έλαβε χώρα την 27η Νοεμβρίου (Black Friday, δηλαδή το άκρον άωτον του καταναλωτισμού) και θα στοχοποιεί την Amazon με δύο τρόπους: Καταναλωτική αποχή για μια μέρα (κάλεσμα δηλαδή στους πολίτες του κόσμου να μην επισκεφτούν καν την ιστοσελίδα της Amazon εκείνη τη μέρα). Και απεργίες σε πολλές χώρες του κόσμου εργαζόμενων στην Amazon, οργανωμένη από δίκτυο συνδικάτων. Σύνθημά μας: Make Amazon Pay, δηλαδή Κάντε την Amazon να πληρώσει (φόρους, αξιοπρεπείς μισθούς, αποζημιώσεις σε μικρομεσαίους που καταστρέφει, εκδότες κλπ). Συμπέρασμα Μια γελοιογραφία του 1984 απεικόνιζε την Θάτσερ στο σαλόνι της, καθιστή σε πολυθρόνα, να λέει στον Ντένις, τον σύζυγό της: «Ξέρεις τί συνειδητοποίησα; Χρειαζόμαστε ένα βίαιο, απολυταρχικό κράτος για να εφαρμόσει τον φιλελευθερισμό!» Αυτό ήταν προδιαγεγραμμένο να το ζήσουμε, όπως προέβλεπε το ΜέΡΑ25 από τον Ιούλιο του 2019 όταν η Νέα Δημοκρατία νίκησε στις εκλογές τον Μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο που δεν είχαμε υπολογίσει ήταν η πανδημία που επιτάχυνε την διαδικασία οικοδόμησης του απολυταρχικού κράτους δίνοντας στην κυβέρνηση πραγματική δικαιολογία να θέσει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Το ΜέΡΑ25 κλήθηκε, υπό αυτές τις συνθήκες, να σταθμίσει, από τη μία, την πραγματική ανάγκη για μέτρα προφύλαξης του πληθυσμού από την πανδημία και, από την άλλη, την εξ ίσου πραγματική ανάγκη να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο η κατάσταση έκτακτης ανάγκης καμουφλάρει την λεηλασία της ολιγαρχίας επί των αδύναμων πολιτών. Έως τώρα, το ΜέΡΑ25, με πολιτικό κόστος, έχει καταφέρει να κρατήσει καλή ισορροπία μεταξύ της ανάγκης να στηρίξει τα μέτρα προφύλαξης και της υποχρέωσης να στηλιτεύσει την εκμετάλλευσή τους από τους κατέχοντες. Σήμερα, όμως, μετά την άρνηση της κυβέρνησης να κάνει τα πολύ βασικά που απαιτεί η προστασία των πολιτών από τον ιό (μαζικά τέστ, μονιμοποίηση επικουρικών νοσηλευτών/γιατρών, επιτάξεις), και μετά την συνταγματική εκτροπή που ζήσαμε την 17 Νοέμβρη, είμαστε σε νέα φάση υπεύθυνης ανυπακοής. Αντιμέτωποι με την «κανονικοποίηση» της κατάστασης έκτακτης ανάγκης έχουμε υποχρέωση να προετοιμάσουμε την ολική ρήξη με την κυβέρνηση και την αρπακτική ολιγαρχία που της κινεί τα νήματα. ΜέΡΑ25