Α.Γ Καλλης : Αναπάντεχες συναντήσεις.Μια φωτογραφία σου ήρθε και σε μένα τραγούδαγε κάποτε ο Μάνος Λοΐζος σε στοίχους πού έγραψε ο ίδιος για τον Τσε ...τον γιατρό...τον ανιδιοτελή επαναστάτη πού γύρισε την πλάτη στην εξουσία και χάθηκε στα δαιδαλώδη μονοπάτια τού ονείρου εκεί όπου οι άνθρωποι χάνουν την σκιά τους και γίνονται μονάχα φως .
Και ήρθε αναπάντεχα στα εφηβικά μας χρόνια τη δεκαετία του 70 για να εμπνεύσει την ζωή μας ώστε να δώσουμε κάποια στιγμή κι εμείς τη μάχη για
έναν κόσμο
ομορφότερο,δικαιότερο,Ισονομο και ισάξιο τής ιστοριας αυτού τού μοναδικού δημιουργήματος πού λέγεται ανθρωπος.
Έτσι αναπάντεχα ήρθε και στο χώρο εργασίας μου ένα απόγευμα λίγο πριν σουρουποσει ένας νέος... αναπάντεχος κι αυτός, φίλος..ένας μικρός αδέσποτος γάτος...Κάθισε δίπλα στην αφίσα τού Τσε και μού θύμισε τού Βάρναλη το στοιχο ...<<Αχ που σαι νιότη πού δείχνες πως θα γινομουν άλλος>>...
Νιαουρισε παραπονεμένα με κοίταξε επίμονα στα μάτια και χάθηκε στο βάθος τού διαδρόμου...
Από τα ηχεία τού ηλεκτροφωνου ακούγονταν οι τελευταίοι στοίχοι τού Μάνου.........................
. <<Πόσα τριαντάφυλλα τα κάψε το χιόνι.Αχ αυτή η άνοιξη με ματώνει>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.