Θεόδωρος Βασιλακοπουλος. Όποιος ελπίζει ότι η ΝΔ θα κυβερνήσει σαν ένα φιλελεύθερο κόμμα, επειδή θα αισθάνεται σιγουριά, πλανάται πλάνην οικτράν!!

 

Επειδή αν αύριο δεν απαντήσουμε στην επιδρομή που δέχεται ο κόσμος της εργασίας, τα κοινωνικά, πολιτικά, εργασιακά δικαιώματα  και η κοινή λογική, δεν θα υπάρχει το περιθώριο της διόρθωσης -όπως πολλοί μπορεί να σκέφτηκαν την 21η Μάϊου- από την (πικρή σε μεγάλο βαθμό- εμπειρία μου καταθέτω τα παρακάτω:

1. Όποιος ελπίζει ότι η ΝΔ θα κυβερνήσει σαν ένα φιλελεύθερο κόμμα, επειδή θα αισθάνεται σιγουριά, πλανάται πλάνην οικτράν.   Αντίθετα θεωρώντας ότι η χώρα πλέον της ανήκει και με τη βούλα θα ξεπουλήσει τα πάντα -κεντρική επιλογή και δέσμευση του Μητσοτάκη στους ολιγάρχες και στην ΕΕ- και θα καταστρατηγήσει κάθε ίχνος δημοκρατικού και εργασιακού δικαιώματος. Για εμάς δε τους μικρομεσαίους η έκθεση Πισσαρίδη έχει αποφανθεί: Έχουμε επιχειρήσεις ζόμπι τις οποίες πρέπει να απορροφήσουν οι αλυσίδες για να μην τους χαλάμε την πιάτσα του νεοφιλελευθερισμού. 

2. Όποιος καλοπροαίρετα πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνουν χρηστότερη διαχείριση και θα ενισχύσουν τον κόσμο της εργασίας δεν πρέπει να ξεχνούν ότι η αποδοχή του δημοσιονομικού ασφυκτικού πλαισίου και των προγραμμάτων σταθερότητας που έχουν συνυπογράψει τα δύο αυτά κόμματα δεν δίνει σοβαρά περιθώρια άσκησης άλλης πολιτικής.

3. Η υπερψήφιση μικρών κομμάτων δεν αποτελεί από μόνη της αποδοκιμασία της κυρίαρχης πολιτικής. Η υπερψήφιση της Κωνσταντοπούλου για παράδειγμα μόνο αντισυστημική επιλογή δεν  αποτελεί. Όχι για τις καρδούλες και για τις αλλαγές στη σειρά στα ψηφοδέλτια. Αλλά για τις συντηρητικότατες θέσεις στα εθνικά, την θεσμολαγνεία και την έλλειψη κάθε κουλτούρας συνεργασίας και δημοκρατικής λειτουργίας.

4. Η ακροδεξιά σε κάθε μορφή της -από την καμουφλαρισμένη εντός ΝΔ έως τους Σπαρτιάτες, το Βελόπουλο, την Νίκη- επελαύνει. Η απάντηση που είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε θα πρέπει εκτός των άλλων να είναι και στην πράξη παντού. Στο δρόμο, στους χώρους εργασίας, στην υπεράσπιση των αδυνάτων, στην καθημερινότητα του καθενός και της καθεμιάς. Και κυρίως στην νέα γενιά. 

5. Στις 25 ΜέΡΑ25 λοιπόν. Για να έχουμε όχι μόνο θεσμικά εντός Βουλής να θέσουμε όλα τα θέματα που προκύπτουν ως κοινωνικές, εργασιακές, περιβαλλοντικές προτεραιότητες, αλλά και για να πάρουμε κουράγιο και δύναμη κι να γίνουμε όσοι και όσες πιο πολλοί και πολλές γίνεται και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο και τις ζωές μας. Τίποτα λιγότερο!